علی اکبر رضوی

آرزوی بزرگ شدن در کودکی و آرزوی کودک بودن در بزرگی 

وه که چه سختِ این بزرگ شدن 

سالروز تولدم برام جالب نبوده مگر دوبار در این دوران زندگی، یکی تولد بیست سالگی و دومی تولد سی سالگی شاید ده سالگی هم برام جالب بوده اما یادم نیست.

انگار از این بزرگ شدن هر ده سال، یک بار شاد میشم.

ای کاش هیچ وقت بزرگ نمیشدم. مگر کودکی چه بدی داشت که باید بزرگ شد.

امروز (30 بهمن ماه) سی و یک تموم شد و وارد سی و دو سالگی شدم

🔸اما... 

)گفت وقتی میگی اما یعنی هرچی قبلش گفتم رو بیخیال گفتم آره بیخیال)

چه این سالروز ها و بزرگ شدنها برای من خوش‌آیند باشه و چه نباشه باید زندگی و تلاش کرد برای رسیدن به همان آرزوهای کودکی که در پس بزرگ شدن ها بود.

خوشحالم از بودن درکنار خانواده (خیلی خیلی زیاد)، از درس و مطالعه (خصوصا جلسات پنجشنبه شب‌های حضرت استاد)، از شنیدن صدای پدر و مادر، از حضور در این فضای مجازی (خصوصا آشنایی با تو)، از خندیدن‌ها و گریه کردن‌ها، من خوشحالم از این در کنار هم بودن‌ها

سپاسگزارم از همه عزیزانی که پیام تبریک فرستادن 

اگه دوست داشتید اینم کانالم